تعداد شهدای ثبت شده : 2485
تعداد اخبار ثبت شده : 45
تعداد افراد آنلاین : 4
کل بازدیدها : 4180820
بازدید های امروز : 142
بازدید های دیروز : 1966
اولین‌ها
اولین اشعه‌های آفتاب اولین‌های دیروز، همان‌ها که جایگاهی رفیع در زمین و زمان داشتند و دارند. چه کردند آنان‌که چنین مقامی نصیب‌شان شد؟ اولین‌هایی که به قسم ایران و ایرانی، در پاکی و نجابت و دلاوری‌شان تردیدی نیست. آنان‌که خود را وقف کردند و در باور ژرف‌اندیشان حل شدند. آنان‌که چه ساده و بی‌ریا آفتاب را کشف کردند، تا سهمی از آن داشته باشند؛ چرا که باور داشتند در ظلمت، رد پایی هم اگر هست، منتهی می‌شود به بی‌راهه. بی‌راهه‌ای که مهتاب را می‌طلبید و مشعل پر ستارۀ شب را.
آری! مردان مردستان میهن، آن اولین پیشگامان دفاع از وطن، از دیار مردان با صلابتی بودند که مفتخرند به نام وارثان سلمان. اهل همین‌جا بودند. همسایه‌مان بودند و تا همسایگی خدا پیش رفتند. از خاک بودند و سفر کردند به افلاک. رفتند؛ اما رفتن‌شان یعنی آغاز آمدن. رفتند؛ اما رفتن‌شان یعنی آغاز زنده شدن. ما زنده شدیم و زنده‌ایم از ایثار آنان، از شورانگیری پروانه صفتان، حین سوختن. ما اهل امروزیم؛ ولی هستیم و فریاد می‌کشیم وجود مردان دیروز را. آنان‌که زنده‌تر از ما هستند.
ما گام بر می‌داریم تا ساحت استجابت دعا، تا درک مفهوم شهید و شهادت، تا درک قطره قطره‌های خون این حق جویان طریق معرفت. آنان رفتند تا از سوختن به ساختن برسند، تا سرخی غروب، یادگار لاله‌های پرپر باشد. تا اولین‌های مجاهدت باشند و پرچم‌دار انسانیت. یاران میهن من، با شهادت پر شکوفه شدند، تا درخت آرامش خشک نشود و همچنان لبخند بزند، تا مهربانی و دلدادگی و دینداری نمیرد. باید اقتدا کرد به آنان‌که اولین بودند و در آخرین سفر خود، رنگ جاودانگی گرفتند. اولین‌هایی که از آتش دشمن بهشت ساختند. بهشتی از جنس وصال. اولین‌هایی که ابر، حسرت می‌خورد سبک‌باری‌شان را. گل در طلب است خوشبویی‌شان را و شکوه تعظیم می‌کند بی‌مانندی‌شان را. هنوز هم ایثار، در سوگواری رفتن ستاره‌ها تفسیرگوست، هنوز هم در نبودشان مرثیۀ اشک می‌سراید و هنوز که هنوز است دل آیینه از رفتن‌شان می‌گیرد.
و ما اهل امروزیم و بی‌یاد و نام مردان دیروز، تنها‌تر از تنهاییم. از عطر وجودشان رها شده‌ایم؛ اما به یادشان مشعوفیم. ما پرچم‌داران نسل آفتابیم. پرچم‌دار آنان‌که در امتحان انسانیت اول شدند و تا ابد اول‌اند.
در این رهگذر بایست که زنده نگاه داشت یاد و نام این اولین اشعه‌های آفتاب دفاع و مجاهدت را. باید پاس داشت حرمت اشتیاق‌شان به میهن را. بایست در وجودشان محو شویم و همه بشویم یکی. یکی که دنیا در عظمتش سر تعظیم فرود می‌آورد.
آنان مردانی هستند که نام‌شان آذین کوچه‌ها و خیابان‌ها است و جایگاه‌شان در دل‌های عاشق، محفوظ.
این نوشته را نیز مزین می‌کنم به اسامی آنان، تا هر چند کوتاه با زندگی سرشار از شکوه‌شان آشنا شویم. گر چه قلم ناتوان است از کاغذ کم کنجایش و فرصت‌ها اندک.
